پیش نوشت: درود هم راهان همیشه...اردیبهشت ۸۵ سرای پیشین را بنیان نهاده بودم، سرایی که دوست اش داشتم فراوان...زین پس در این سرا هستم با شما از نخستین روز اردیبهشت ۸۹...با امید
رویاهاتو محکم بچسب
واسه این که اگه رویاها بمیرن
زنده‌گی عین مرغ شکسته بالی میشه
که دیگه مگه پروازو خواب ببینه.
رویاهاتو محکم بچسب
واسه این که اگه رویاهات از دس برن
زنده‌گی عین بیابون ِ برهوتی میشه
که برفا توش یخ زده باشن.
"لنگستن هیوز"
پس نوشت : این شعر آخرین نوشته ی سرای پیشین ام بود. هنوز مانده ام در چرایی به یغما رفتن آن سرا !