چهل سالگی، نقطه‌ی عطف است، میانه‌ی راه است... از جوانی و خامی سالیانی گذشته و تا فرتوتی و بی‌رمقی سالیانی مانده... اینجا تجربه و انرژی در نقطه‌ای اپتیمم به هم می‌رسند... نقطه‌ی عطف... و ناگزیر نگاهی دیگر گونه به زندگی در تو شکل می‌بندد برخاسته از اندیشه‌ی ویژه‌ی تو... بی‌هراس از آنچه دیگران می‌پندارند و می‌نگرند و می‌گویند... چنان در چهل سالگی رها می‌شوی که گویی هزاران سال رهایی...
چهل سالگی‌ام را دوست دارم... هزاران ساله‌ام امروز...